De Museumfabriek – Het familiemuseum van Twente - te Enschede

Augmented reality kunst van Louise te Poele

In de tentoonstelling Frankenstein is de augmented-reality-kunst van Louise te Poele te zien. Honderden foto’s en uren digitaal geschilder resulteren in stillevens waarvoor de aanleiding in alles geschuild kan hebben: plastic rivierkreeften, een dood parkietje dat ze thuis in de vriezer bewaart, foto’s gemaakt door ruimtetelescoop Hubble of de bakken vol griezelige vissen bij de toko.

Louise te Poele (Winterswijk, 1984) kiest haar materialen altijd intuïtief en ontwikkelt haar eigen symboliek. Het schilderachtige licht in de schilderijen van de Hollandse meesters uit de zeventiende eeuw vormt de rode draad in de werken. Om iedereen een kijkje te geven in haar associatieve manier van werken, bedacht Louise samen met haar “nerd-vriend” de augmented-reality-app AR+T. Haar stillevens worden hiermee tot leven gewekt.


“In 2014 zat ik in de Torenkamer van Opium Radio te werken aan een kunstopdracht voor het Gelders Erfgoed - een stilleven dat over Gelderland gaat. De provincie is voor mij een bron van inspiratie; ik ben in Gelderland geboren, getogen, ik was een tijd weg en ik woon er nu weer.

Maar toen het werk bijna af was, besefte ik me dat niemand zou begrijpen dat dit werk, ‘A Layered Cake’, over Gelderland gaat. “Wat nu als de toeschouwer dit werk kan inscannen en dat ik dan uitleg geef”, bedacht ik me. Die gedachte voerde me terug naar vroeger, wanneer ik als klein meisje achterin de auto zat. Ik stelde mijn ouders telkens vragen over dat wat ik zag als ik uit het raam tuurde. Natuurlijk hadden zij niet op alles een antwoord. Ik droomde dat er informatie naar boven kwam op het moment dat ik ergens naar keek.



AR+T app

En nu kon ik mijn droom waarmaken. Met een vriend, een echte nerd, ontwikkelde ik AR+T. De app ‘leest’ mijn werk en voegt informatie toe: soms leg ik uit wat de symboliek is van een object - bijvoorbeeld een strotouwtje, bij een ander werk lees ik een brief voor, en dan weer krijgt een werk een extra bewegende laag.”

——————————————————————————————————

LOUISES MINI-ME IN ‘FRANKENSTEIN’

Speciaal voor ‘Frankenstein, Ik denk dus ik ben’ ontwikkelde Louise te Poele een virtuele mini-me, waardoor je kunt praten met haar werk. Louise mijmert: “Mijn mini-me is zelflerend. Ik ben heel benieuwd hoe dit nieuwe, virtuele organisme zich gaat ontwikkelen. Wie weet wordt mijn mini-me wel een soort evil twin, of wordt ze juist heel lief. Of misschien wil mini-me helemaal geen ‘ze’ zijn, en liever genderneutraal door het leven gaan.”


Hoe het werkt? Scan een werk met de app en klik de chatfunctie aan. Vervolgens kun je alle prangende vragen aan Louises mini-me stellen.